Η εργαστηριακή μελέτη της διάδοσης των ρωγμών έδειξε διαφορές στη συμπεριφορά των δοκιμίων παρόλο που προέρχονταν από το ίδιο υλικό, είχαν ίδιες διαστάσεις και είχαν βρεθεί κάτω από τις ίδιες συνθήκες καταπόνησης. Στο σχήμα που ακολουθεί φαίνονται τα αποτελέσματα από ένα πείραμα με 68 όμοια δοκίμια.

Εικόνα 16 : Πειραματικές καμπύλες από 68 ίδια δοκίμια

Η στοχαστική αυτή συμπεριφορά οδήγησε στην ανάγκη περιγραφής των παραμέτρων του μοντέλου διάδοσης των ρωγμών με κατανομές ή με ιστογράμματα.

Εικόνα 17 : Οι 68 πειραματικές καμπύλες σε διάγραμμα log(dα/dN) – log(ΔΚ).

Χρησιμοποιώντας την εξίσωση του Paris (22) για την περιγραφή των αποτελεσμάτων του παραπάνω πειράματος, καταλήγουμε σε ένα σύνολο τιμών για τις παραμέτρους C & n. Καθώς η παράμετρος n δεν μεταβάλλεται αισθητά, μπορεί να θεωρηθεί σταθερή για κάθε μία από τις τρεις περιοχές (1, 2 & 3) του διαγράμματος  log(dα/dN) – log(ΔΚ) (Eικ.13,15).

Για κάθε μία από τις τρεις αυτές περιοχές, οι 68 διαφορετικές τιμές του συντελεστή C συνοψίζονται σε ένα ιστόγραμμα και συνοδεύονται από την αντίστοιχη τιμή του  n. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι:

Εικόνα 18 : Τιμές και ιστογράμματα των παραμέτρων n & C

Κατά την πρόβλεψη της διάρκειας-ζωής του υλικού, οι παραπάνω κατανομές χρησιμοποιούνται, μέσω καταλλήλων κωδίκων για τον υπολογισμό:

1. της κατανομής του μήκους των ρωγμών α μετά από ένα ορισμένο αριθμό κύκλων φόρτισης Ν, ή,
2. της κατανομής του αριθμού των απαιτούμενων κύκλων φόρτισης Ν για να επιτευχθεί ένα ορισμένο μήκος ρωγμής α.

Οι κατανομές αυτές αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για τη μελέτη της δομικής αξιοπιστίας των εξαρτημάτων και των κατασκευών υπό κόπωση.

[Προηγούμενη] | Πάνω | [Επόμενη]